Vrijdag vijftien mei. Het is kwart voor acht. Lieven, Mike en Jascha hangen de laatste gordijnen op. Ze veranderen de PVR in een tijdloze ruimte. Hier en daar schijnen lampen die zachtjes van kleur veranderen. Er dreunt bombastische muziek uit de boxen. Te midden van deze chaos staan vijf meisjes in te pakken. Ze hangen boven een stalen kist. Lotte, Elke en Freya overleggen met gebaren. Ze halen er dingen uit en proberen opnieuw. Laura en Evelien schrijven snel namen en boodschappen op enveloppen en dozen. Er staan mensen aan te schuiven met brieven en pakjes. Spullen voor in de tijdcapsule. Pokemonkaarten, muziek van Lester, persoonlijke brieven, schoenen en de moleculaire structuur van een mogelijk geneesmiddel tegen HIV.


De tijdcapsule staat op een klein podium. Het heeft iets van een perron. Zo direct, om negen uur, vertrekt de capsule naar de toekomst. De volgende halte is pas over zestig jaar. Het is de laatste kans om er iets in te doen. De rook maakt het echter. Alsof er een ruimteschip zijn motoren test.

Wat hier gebeurt, hoort niet bij de geschiedenis. Buiten is het 2009, hier niet meer. Dit is hoe het Pius x- instituut er zal uitzien in de toekomst. Gerwin, Reinout en Hayat lopen rond in witte pakken. Tom zit nog snel een brief naar zichzelf te schrijven. Nu ja zichzelf ...? Ik probeer het me voor te stellen. Een oude man die over zestig jaar leunend op een wandelstok staat te wachten terwijl de tijdcapsule met een zware slijpschijf wordt geopend. Roxane plakt haar pasfoto op een brief. Vincent heeft vanmiddag voor de televisieploeg van vt4 een stukje voorgelezen uit een brief die hij naar de toekomst gaat sturen.

Het jaar 2069 is een mysterieuze bestemming. Niemand weet hoe het zal zijn. Alhoewel, als je even stopt en kijkt naar de geschiedenis... dan begin je dingen te zien. Al was het maar een gevoel voor wat mogelijk is. De commissies zijn weken bezig geweest met het maken van voorspellingen over onderwijs, cyberspace, oorlog en voeding en cyborgs. De commissie energie en transport heeft het heelal onderzocht en de mogelijkheid van tijdreizen. Al onze bevindingen zitten mee in de tijdcapsule.

Ook de keuken ziet er uit als een laboratorium op een ruimteschip. Lieselotte (= lid van de commissie voeding) heeft moleculair gekookt. Samen met de Jellocreaties van Yourie ziet het er heel vreemd uit, science-fiction. 'JelloSalamanders', gemaakt van chocolade en melk en met snoep-oogjes. We hebben labojassen geleend van techniek-wetenschappen. Zo direct kan iedereen een beker met een pilletje komen halen. De maaltijd van de toekomst.

Gregory regelt het geluid. Hij bedient de rookmachine en stuurt af en toe wat industriële walm de zaal in. Joost en Christophe zijn in de weer met grote vellen papier en stiften. Ze bedenken nog even een alternatieve geschiedenis. 2018: het laatste papieren boek wordt verkocht, 2025: industriële robotvissen moeten de zwaar vervuilde oceanen zuiveren, 2047: er wordt een nieuwe diersoort ontdekt in het tropisch regenwoud van Latijns-Amerika. De studie van deze wezens leidt tot doorbraken in onze transport-technologie. De weg naar het heelal ligt open, 2056: enkele wetenschappers op Malta ontdekken dat we in een Matrix leven en dat de werkelijkheid niet echt is. Wat er dan precies achter schuilt is niet helemaal duidelijk. Dit leidt tot allerlei nieuwe godsdiensten en uitspattingen van religiositeit.

De wandeling naar de kelder van het gebouw in de Wittestraat wordt een reis door de tijd, over de speelplaats, onder de brug en dan de trappen af. Onder de school ligt een doolhof van gangen en kleine kelders. Eén daarvan is half gevuld met een fiets, speelgoed, faxtoestellen, voedsel in blik, hamburgers en frieten in giethars. Er staan stenen klaar om het deurportaal dicht te metsen en ook deze ruimte voor zestig jaar af te sluiten. Ik hoop dat de mummie zich een beetje gedraagt.

De PR-dienst vergadert. Daniel en Roxanne bedenken teksten om de gebeurtenissen straks aan elkaar te plakken. 'Vergeet niet te zeggen dat mensen moeten wegkijken wanneer het lassen begint. Het licht is schadelijk voor de ogen.' ' ...en ook dat ze voedsel van de toekomst kunnen proeven aan de bar en dat er geleide bezoeken zijn aan de tombe in de kelder van de Wittestraat.' Roxanne kribbelt het snel op kleine papiertjes. Zij en Daniel zullen straks alles aan elkaar praten. Hayat wil een gastenboek neerleggen waar bezoekers een boodschap in kunnen achterlaten voor de toekomst. Ze is nog snel samen met Helen in de Abdijstraat een schriftje gaan kopen.

Er zijn belangrijke gasten. Veel leerlingen en collega's (soms met kinderen), de luitjes en Lara en de directie. Zo direct om negen uur, vertrekt het heel zootje naar de toekomst. Eerst een paar toespraken. Erik De Paep bijt de spits af. Hij gaat op pensioen. Ik vraag me af of hij het daarover zal hebben. Wout vertegenwoordigt de leerlingen. Hij zit nog snel te bedenken wat hij gaat zeggen. Daarna is het aan mijn collega Gerrit Vosters en tenslotte kom ikzelf. Niet te lang. Ik wil een stukje voorlezen uit een brief die ik geschreven heb aan de mensen die over zestig jaar de tijdcapsule zullen openen.




Niels Sverlow, 13 juni 2009